Canada 2024 - Golden en Salmon Arm

We komen om half zes in Golden aan. Mijn humeur is door honger, vermoeidheid en de lange rit niet optimaal en als blijkt dat de Glacier Mountaineer Lodge 15 kilometer buiten het dorp ligt, wordt die er niet beter op. Later blijkt dit de enige keer in de hele vakantie te zijn, gelukkig maar. Na het inchecken eerst maar eten in het restaurant Peaks Grill. Dat is behoorlijk gedateerd, maar de salade en de fish and chips smaken lekker. We nemen nog een ijsje na en de rekening valt alleszins mee. De kamer is heel klein, rondom het bed geen stoel of tafeltje te bekennen en mijn koffer - sowieso niet handig bij weinig ruimte - kan niet eens opengeklapt worden op de grond. Wel een kitchenette, dat dan weer wel. We houden het snel voor gezien na het verslag te hebben gemaakt en een post op Instagram. Morgen weer verder, dus die ene nacht komen we ook wel door. Nu eerst slapen.

Zaterdag 7 september. We reizen vandaag alweer verder, dus we pakken de boel in en checken om 08:45 uur uit. In het Double Black Café van het hotel eten we een prima ontbijtje met een bagel met bacon en ei. Daarna rijden we van de berg naar beneden waar we in Golden bij de IGA boodschappen doen, zodat we weer even zelfvoorzienend zijn voor het geval dat we honger krijgen. Het weer is stralend, daar hebben we geen klagen over.

We moeten 3 uur rijden naar Salmon Arm, maar onderweg stoppen we eerst bij de Rogers Pass. We zien een mooie truck met op de achtergrond het Glacier NP. De toppen rechts van het midden heten The Camels, net kamelen met enige fantasie.

Hier is een museum over de Canadian Pacific Railway en daar willen we een trail lopen. Helaas is er geen koffie te koop - best gek voor een plek waar veel mensen stoppen - en ook de trail kunnen we niet lopen, want vanwege het gevaar een beer tegen te komen moet je met een groep van minimaal 4 zijn om het bos in te mogen, op straffe van een fikse boete. Ik doe ook nog heel dom. Ik loop naar onze auto en doe de deur open, maar ik hoor een vrouw zeggen “Wrong car”. Ik Ik bleek andermans auto geopend te hebben, nadat zij blijkbaar haar auto op afstand ook had geopend. We lagen dubbel van het lachen. (Onderste foto is van Parks Canada).

We besluiten een andere trail te lopen in de Illecillewaet Valley van het Glacier NP. De trailhead is slechts enkele kilometers van Rogers Pass en er is nog parkeerplek. We lopen de trail Meeting of the Waters, die 3.3 kilometer lang is.

Het begint met een kort stukje bergop, maar daarna loop je horizontaal, vergezeld door het bruisende geluid van de beek. De spitse top is Mount Sir Donald met Terminal Peak op de achtergrond/

Na een half uur komen we op een plek waar twee beken samenstromen. We lummelen wat rond, nemen foto’s en zonnen in de stoelen die er staan. Gina ziet een vogel en ik zie daardoor een Amerikaanse waterspreeuw.

Er vliegen wat vlinders rond, zoals de gehakkelde aurelia en wat parelmoervlinders. De grote foto lijkt een Speyeria mormonia, de kleine foto kan ook een Speyeria callippe zijn. We zien ook nog zwammen op een dode boom.

We lopen een rondje en zijn na anderhalf uur terug bij de auto.

Daarna doen we in de buurt van Revelstoke de Giant Cedars Boardwalk die in het Mount Revelstoke NP ligt. Een plankier langs enorme ceders. Niet erg lang, maar toch leuk. We hebben nog steeds geen koffie op, dus voordat we gaan lopen maken we wat boterhammen klaar.

Een deel van de boardwalk is vernieuwd, want er waren bomen omgewaaid en bovenop de boardwalk gevallen.

Aan de structuur en de kleur van de bast herken je de Red Cedar gemakkelijk.

Sommige Red Cedars behoren tot de oudste bomen in Britisch Columbia. In het bos groeien daarnaast ook veel Western Hemlocks, de Hemlock spar, een naaldboom.

Dan doen we de laatste 132 kilometer over Highway 1 in anderhalf uur naar Salmon Arm dat langs het Shuswapmeer ligt. We passeren een tijdzone en hebben direct een uur extra. Daardoor komen we even voor half vijf aan bij het Prestige Harbourfront Resort. Wel even wat anders dan de accommodatie in Golden waar we vandaan komen. Alles is ruim opgezet en met mooie voorzieningen.

Na ons gesetteld te hebben gaan we bij het zwembad lekker op de ligbedden in het zonnetje zitten lezen. De Merlin-app helpt me om Red-Winged Starling te determineren en ik zie deze spreeuwen ook vliegen. Ook hoort de app, Kildeerplevier, Ringsnavelmeeuw en Grote Geelpootruiter. Op afstand langs het water zie ik eenden en steltlopers,  helaas te ver om te determineren met alleen een verrekijker, maar eindelijk eens wat meer vogels.

Om 19:00 uur gaat de zon onder achter de bergen en houden we het voor gezien en gaan we naar binnen. We eten in het Underpass Café. Prima eten. We hebben een grote kamer met twee bedden. Plek zat voor mijn koffer en we slapen er heerlijk.

Rond half zeven word ik wakker na een nacht heerlijk geslapen te hebben in het grote bed met 4 kussens, waarvan slechts 1 gebruikt. We ontbijten in het hotel in de Nineteen05 Kitchen & Raw Bar. Er is een ruime keuze aan gerechten. Ik bestel toast met een gepocheerd ei, bacon en Hollandaise saus, Gina gaat voor een omelet met spinazie en bruschetta. Allebei krijgen we er ook gebakken aardappeltjes bij. Het is lekker, maar machtig, dus na het ontbijt even een klein rondje bij het hotel.

Helaas geen koffie in het houten café op het einde van de pier, want de toko is dicht.

Het bord aan het begin van de pier is veelbelovend voor wat betreft vogels en dat wordt ook waargemaakt. Het is de enige plek op het vasteland waar ik meerdere soorten dicht bij elkaar zie.

Toch 12 soorten op de plaat kunnen zetten. Dat valt niet tegen.

Op de terugweg nog uitgebreid gekeuveld met een Nederlands echtpaar dat ook vogels kijkt. Daardoor mis ik misschien een Long-billed Dowitcher en een Western Snipe, waar een voorbijganger me op attendeert. We drinken daarna maar een cappuccino in het café van het hotel. Net op tijd, want daarna gaan ze dicht.

Na de koffie rijden we even na het middaguur weg richting Kamloops. We rijden langs het enorme Shuswapmeer en als we vorderen verandert de omgeving. We komen langs kleine nederzettingen waar het rommelig is met veel houten huizen, veel troep en altijd een paar auto’s rond het huis. Ook zijn de bergen hier vervangen door heuvels.  Onderweg zien we veel treinen, zoals deze met de containers 2-hoog. We zien ook hele lange treinen, de langste die we opmeten is 3,3 kilometer. Helaas geen foto ervan kunnen maken, wel een foto van een stoere locomotief.

In Kamloops gaan we richting BC Wildlife Park, een kleine dierentuin. Eerst rijden we nog verkeerd waardoor we drie keer een kilometers lange trein moeten laten passeren. Het wildpark is niet heel bijzonder, maar toch een leuke onderbreking van de lange rit.

Direct bij binnenkomst krijgen we uitleg over een Burrowing Owl, die al jarenlang hier in de opvang verblijft.

Met deze Grizzlybeer komt er een einde aan het bezoek aan dit wildpark. Het is weer heerlijk weer, zonnig met sluierbewolking en het is best leuk om al deze dieren te zien, die we ook graag in het wild willen spotten.

Gina fotografeert nog een gele schoolbus en een paar indrukwekkende vrachtwagens. We tanken maar voor de zekerheid. Het tanken gaat hier in Canada snel en probleemloos met behulp van de creditcard aan de pomp En daarna gaan op weg naar Clearwater. We nemen Highway 5, de Yellowhead genoemd, in noordelijke richting. Het is minder dan 150 kilometer rijden naar Clearwater en we doen er iets minder dan 2 uur over.

Langzamerhand krijgt de natuur weer de overhand en vanaf Clearwater moeten we over een grotendeels onverharde weg de laatste 15 kilometer naar het Alpine Meadows Resort overbruggen. We worden daar vriendelijk ontvangen en krijgen een cabin met deels uitzicht op het meer. Prima ruim onderkomen met uitgebreide keuken, badkamer, grote zitkamer en gezellige slaapkamer.

We eten in de Boat House een hamburger. De bediening is overdreven vriendelijk. Dat hoeft voor ons nou ook weer niet. Als we onze blokhut weer in willen weigert onze keycard. Sta je daar in het donker. We gaan terug naar het restaurant want de receptie is dicht. Gelukkig treffen we daar de receptioniste die ons van nieuwe keycards voorziet. Ook die doen het niet, maar wel als je ze andersom door de sleuf haalt ….!